Lettie leidt ons rond: “Vooral in het weekend komen er veel kinderen hier. Er zijn dan tal van sportwedstrijden op de velden, dus we zien dan veel sportletsel. Maar we ontvangen hier ook chronisch zieke kinderen, de kleintjes met RS-virus en alle andere
kinderen die acute zorg nodig hebben.”
Laurens en Lettie weten dat zo’n plotseling bezoek aan het ziekenhuis veel met kinderen – en met hun ouders – doet. “Kinderen komen hier binnen, hebben misschien wel pijn, zien allemaal onbekende mensen en dan moeten ze ook nog eens een behandeling ondergaan. Vaak zijn ouders ook helemaal onthand.”
Om kinderen en hun ouders nog beter te begeleiden, hebben we onlangs een speciale comforttraining gedaan. Daarbij hebben we onder meer geleerd welke afleidingstechnieken je kunt toepassen. Met wat afleiding kun je bijvoorbeeld angst en pijn verminderen. Dat is ook wetenschappelijk bewezen.”
Laurens voegt toe: “Verder is het belangrijk om eerst wat afstand te bewaren. Als je met drie man binnenstormt en direct aan de slag gaat, is dat zo overweldigend voor een kind. Daar kan het trauma’s aan overhouden. Dat merk je dan als ze opnieuw naar het ziekenhuis moeten komen. Daarom laten we ze – als het kan – eerst even wennen.”
Volgens Lettie is rust en afleiding niet voldoende. “Ook de omgeving waarbinnen je zorg biedt, moet zo zijn dat kinderen zich er prettig voelen en dat er van alles te zien is. Zo’n witte kamer op de Spoedeisende Hulp heeft dat niet.”
Op zoek naar mogelijkheden om zo’n kamer echt geschikt te maken voor kinderen, kwamen Lettie en Laurens via-via uit bij het bedrijf Variled dat zich heeft gespecialiseerd in omgevingen die afleiden en mensen bezighouden. Laurens: “Zij pakken zo’n ruimte helemaal van top tot teen aan. En dan heb ik het niet alleen over mooie prints op de muur, maar ook over bewegende projecties op de muren.”
Samen met het bedrijf dachten Laurens en Lettie alvast na over het thema van de kamer. Lettie: “We hebben gekozen voor het thema vissen. Dat sluit mooi aan bij de lijntekeningen van walvissen die op verschillende muren in ons ziekenhuis staan.” Laurens vertelt enthousiast: “Als alles doorgaat, komen kinderen en hun ouders straks in een onderwaterwereld terecht. Op de muren zien ze dan bijvoorbeeld scholen van vissen, een walvis en een kleine onderzeeër heen en weer bewegen. De ervaring leert dat niet alleen kleine kinderen dat leuk vinden.”
Beide SEH-verpleegkundigen waren direct enthousiast over de uitwerking, maar het prijskaartje vormde wel een struikelblok. “Voor zo’n investering is binnen het reguliere ziekenhuisbudget helaas geen ruimte. Daarom hebben wij gezegd: we gaan zelf het geld zelf binnenbrengen, in overleg met de stichting Vrienden van het Zaans Medisch Centrum.”
Hun aanstekelijke enthousiasme straalde ook af naar alle collega’s in het ziekenhuis. “Van SEH-leidinggevende tot kinderarts, en van hoofd Zorg tot de strategisch adviseur van de stichting Vrienden – iedereen staat erachter en denkt met ons mee. De technische diensten hebben ons ook al toegezegd om alle voorzieningen aan te brengen, zodat het bedrijf de kamer kan ombouwen.”
Met hun grote bevlogenheid heeft het tweetal inmiddels de eerste sponsorgelden binnengehaald. Lettie: “Zo hebben we een club van ondernemers bereid gevonden om het project te sponsoren.” Laurens haast zich: “Maar we zijn er nog lang niet. Hoe mooi zou het zijn als nog meer Zaanse bedrijven, instellingen en ondernemersverenigingen ons project zo vlak voor de kerst zouden steunen. En het gaat overigens niet alleen om organisaties. Ook particulieren kunnen ons steunen als Vriend van het Zaans Medisch Centrum.”
Samen met Laurens kan Lettie niet wachten om kinderen te ontvangen in de speciale kinderkamer: “Je wilt dat zo’n moment zo plezierig mogelijk verloopt. Dat ze – als het kan – lachend het ziekenhuis verlaten en later zonder angst weer terugkeren. Ook namens de patiëntjes willen we alvast iedereen bedanken die ons financieel steunt om dit project mogelijk te maken.”
X